[FFXV] อูมาหมิ (Free Paper #GameFestTH)

• เห็นทุกท่านนกเล่มนี้กันเยอะ ฮือๆ เก๊าขอโทษ เก๊านึกว่า 50 เล่มจะพอ…
• เลยรีบนำมาลงให้อ่านกันในนี้ด้วยค่ะ ,,- -,,
• คำผิดในเล่มกระดาษอาจจะเยอะ โฮวววว ในนี้แก้ไขเรียบร้อยแล้วนะคะ (;w;
• และในฟิคยาวที่จะออกขาย ก็จะใส่เรื่องนี้แถมลงไปให้ด้วยเน้อ ❤

 

 

ณ ร้านแผงลอยบนเฉลียงชมวิวของเมือง Lestallum

 

“ซุปนี่ อร่อยที่สุดที่ฉันเคยกิน!”

 

ประโยคเดียวจากน็อคทิส ทำให้ทุกอย่างร้อนระอุขึ้น

 

..อิกนิสกำช้อนแน่น ตรงหน้าของเขาคือน้ำซุปสีเหลืองทอง…ในนั้นแทบไม่มีชิ้นเนื้อ ส่วนใหญ่เป็นเศษกระดูกเสียมากกว่า ผักก็เหมือนแค่โรยตกแต่งหยาบๆ ไม่มีคุณค่าทางอาหารอะไร เรียกได้ว่าปรุงขึ้นด้วยวัตถุดิบคุณภาพต่ำ

 

แต่ทำไมรสชาติของน้ำซุปถึงได้เข้มข้นและกลมกล่อม ราวกับเคี่ยวกรำอย่างพิถีพิถัน

 

ดวงตาคมกริบภายใต้แว่นทรงรีเพ่งไปยังพ่อครัว หมายจะจับเคล็ดลับการปรุงอาหาร ในหม้อใบใหญ่นั้นอาจจะซ่อนส่วนผสมพิเศษอยู่ เช่น เครื่องเทศ สมุนไพร หรือแม้แต่เนื้อของมอนสเตอร์หายาก

 

แล้วทุกอย่างก็เฉลย เมื่อพ่อครัวหยิบกล่องกระดาษใบเล็กขึ้นมาเคาะ แกะวัสดุสีเงินที่ห่อหุ้มออก…แล้วหย่อนซุปก้อนสำเร็จรูปลงไปในหม้อ…

 

“นี่มัน….ดูถูกอาหารชัดๆ”

 

ราชเลขาใช้นิ้วดันแว่นขึ้น ซ่อนแววตาขุ่นเคืองเอาไว้…เขายอมรับไม่ได้ว่าซุปก้อนสำเร็จรูปแบบนั้นจะมีรสชาติดีกว่าซุปแบบต้นตำหรับแท้ๆ เขาจะพิสูจน์ให้ดู!

 

“เอ๊…เรายังต้องออกไปไหนอีกเหรอ” พรอมโต้เริ่มงอแงเมื่อจบมื้อเที่ยงแล้วอิกนิสตรงไปยังเรกัลเลีย

 

“ฉันอยากจะออกไปล่าวัตถุดิบสำหรับทำมื้อต่อไป ไม่นานหรอก” ราชเลขาซ่อนแววตากระตือรือร้นไว้ “ได้ใช่ไหมน็อค”

 

เจ้าชายอนุมัติพร้อมก้าวขึ้นรถ กะจะหาที่งีบหลังกินข้าว “ตามใจเลย วันนี้พวกเราไม่มีธุระอื่นแล้ว”

 

อิกนิสพยักหน้า สตาร์ทเครื่องรถ ในหัวเลือกเมนูอาหาร…ถ้าพูดถึงซุป ความใส และสีสันที่จะเอามาสู้กับซุปก้อนนั่นได้ แน่นอนว่าต้องเป็น Quillhorn Soup

 

กลาดิโอ้ถามขึ้นบ้าง “อิกกี้…เราจะไปล่าตัวอะไร”

 

ทั้งเนื้ออกของ Daggerquill และเสต็ก Dualhorn ที่ใช้เคี่ยวนั้น เขามีสต๊อกเอาไว้แล้ว

 

และเพราะคนถามคือกลาดิโอ้ อิกนิสจึงได้ไอเดีย…

 

เนื้อที่ใส่ ต้องเป็นเนื้อชั้นเลิศกว่าวัตถุดิบธรรมดา

 

“เราจะไปล่า Behemoth กัน”

 

น็อคทิสถึงกับก้นไถลลงมาจากเบาะ…

 

———

 

“น็อคโตะ…..” พรอมโต้ครางเสียงอ่อย หัวพาดห้อยอยู่บนขอบประตูรถ “…อยากนอนแล้วอ่ะ….นอนโรงแรมได้ป่ะ”

 

เจ้าชายไม่ตอบ เพราะหลับลึกไปก่อนแล้ว

 

อิกนิสยังคงเหยียบคันเร่ง….ได้เนื้อ Behemoth มาแล้ว แต่เขายังไม่พอใจ หรือควรจะหาตัวที่สอง สาม และสี่ เผื่อจะได้น้ำซุปที่เข้มข้นขึ้น หรือว่าควรไปหาเครื่องเทศ ของหลักยังคงเป็น Wild Onion แต่เขาอยากได้อะไรที่มากกว่านั้น…ดันเจี้ยนไหนบ้างที่มีของดีๆ อีก….

 

“หรือจะแวะไปเอาเนื้อ Jabberwock ด้วย…” พ่อครัวพึมพำ

 

พรอมโต้ร้องกรี๊ดไปแล้ว

 

กลาดิโอ้รีบปราม “อิกกี้ เสบียงเรามีพอแล้ว ท้ายรถบรรทุกเพิ่มไม่ไหวหรอกนะ แล้วดูสภาพน็อคสิ…น็อคสมชื่อไปแล้ว”

 

อิกนิสเหลือบมองกระจกหลัง เห็นเจ้าชายหลับพับคอหักถึงได้รู้ตัวว่าตอนนี้ใกล้ค่ำแล้ว…เขาถอนหายใจ แล้วหมุนพวงมาลัยกลับไปยังเมืองใหญ่

 

———

 

ในครัวเล็กๆ ของห้องโรงแรม มีเนื้อหายากที่แม้แต่ในภัตตาคารของ Insomnia ยังไม่ค่อยมีเสิร์ฟวางเรียงราย ภาชนะหลายอย่างที่พอหาได้วางสลอน

 

 

อิกนิสลองผัดวัตถุดิบกับเครื่องเทศต่างๆ แล้วค่อยผสมลงในน้ำซุป ลองหมักเนื้อก่อนจะนำไปเคี่ยวเพื่อเพิ่มรสชาติ ลองทุบกระดูกแล้วนำไขด้านในออกมาต้ม ลอง—–

 

ทั้งที่วัตถุชั้นเลิศจนไม่รู้จะเลิศอย่างไร แต่ไม่ว่าลองแบบไหน…เขากลับไม่มีความมั่นใจเลยว่าซุปนี้จะทำให้เจ้าชายชมว่าอร่อยกว่าซุปก้อนนั่น…

 

ตอนนั้นเองที่มือใหญ่วางลงเหนือสะโพกเพรียว…กลาดิโอ้เข้ามายืนเบียดด้วยในครัวแคบๆ

 

“มื้อนี้เป็นซุปสินะ”  ราชองครักษ์เกยคางลงบนบ่าของพ่อครัว กวาดสายตามองวัตถุดิบที่ล่ามาด้วยหยาดเหงื่อ “ครั้งแรกเลยรึเปล่าที่ทำซุปจากเนื้อเบฮีมอท”

 

“ใช่…” เสียงที่ตอบนั้น ต่างกับอิกนิสในยามปกติที่มักจะพูดถึงอาหารอย่างคล่องแคล่ว

 

“อิกกี้” กลาดิโอ้พูดเสียงไม่ดัง หากหนักแน่น “นายกำลังคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องอยู่ใช่ไหม…เพราะเจ้าน็อคมันชมซุปของร้านนั้นเหรอ”

 

แทงใจ แต่ตรงจุด

 

อิกนิสเหลือบมองไปอีกทาง เห็นน็อคทิสและพรอมโต้หลับสนิทอยู่บนเตียง จึงยอมเปิดปากสารภาพ

 

“…ซุปนั่น…ไม่ได้ใช้ความพยายามอะไรเลยแท้ๆ กลับอร่อย ฉันเลยไม่อยากยอมแพ้ของสำเร็จรูป…”

 

“ไม่ได้ใช้ความพยายาม?” กลาดิโอ้เลิกคิ้ว “จริงอยู่ว่าเนื้อและผักที่ใช้ก็ธรรมดา ผสมด้วยซุปก้อนง่ายๆ…แต่นายลืมอะไรไปหรือเปล่า…ฉันว่าพ่อครัวทุกคนก็ต้อง ‘พยายาม’ กันทั้งนั้น เพื่อส่งความรู้สึกให้คนกินรู้สึกอร่อย”

 

อิกนิสนิ่งไป

 

กลาดิโอ้มองหม้อที่เรียงรายไปด้วยการทดลองซุปจากหลายๆ วัตถุดิบ เขาคว้าช้อนแล้วตักเอา Quillhorn Soup แบบดั้งเดิมขึ้นมาชิม ก่อนจะกระซิบข้างหู

 

“อาหารที่นายทำอร่อยที่สุดสำหรับฉันเสมอ…เพราะฉันรู้ว่านายทำด้วยความรัก กลมกล่อมมากเลย…”

 

ผ่านไปหลายอึดใจ…โหนกแก้มอิกนิสเริ่มแดงเรื่อขึ้นมาทั้งที่อากาศไม่ได้ร้อนเหมือนตอนกลางวันแล้ว

 

“ทำเป็นพูดดี…นายเองก็ชอบกินบะหมี่ถ้วยแท้ๆ”

 

“นี่ตกลงงอนสะสมมานานแล้วสินะ พอเจอเจ้าน็อคชมซุปก้อนอีกคนถึงได้ระเบิดออกมาเหรอ” กลาดิโอ้หัวเราะ โอบเอวคนตรงหน้าแล้วโยกไปมา “ขี้น้อยใจ…แคร์ฉันมากสินะ”

 

ไม่ได้ระเบิดเสียหน่อย อิกนิสเถียงอยู่ในใจ ส่วนเรื่องแคร์…ไม่ให้แคร์พวกนี้แล้วจะให้ไปแคร์ใครที่ไหน

 

“อิกกี้…” คนข้างหลังยังคงตอแย “ป้อนหน่อยสิ”

 

“อะไรของนาย” เมื่อกี้ยังตักกินเองได้

 

“ฉันจะพิสูจน์…ว่าถ้านายป้อน ต้องยิ่งอร่อยขึ้นแน่นอน”

 

…ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้กันนะ…ชอบเล่นกับหัวใจคนอื่นเสมอ

 

อิกนิสเม้มปากขัดใจ…แต่ก็ตักน้ำซุปใสป้อนให้คนที่กอดเอวอยู่

 

“อร่อย…” กลาดิโอ้ชมพร้อมหอมแก้มอุ่นๆ นั้น ท่าทางเขินอายทำให้อยากแกล้งต่อ “…นี่…ถ้าป้อนด้วยปากล่ะ”

 

คนถูกขอร้องลอบอมยิ้ม…แล้วเริ่มตักซุปอีกช้อน—-

 

“อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!!”

 

เสียงพรอมโต้ร้องลั่นทำให้สองคนที่นัวเนียอยู่ดีดตัวออกจากกันทันควัน

 

“เกิดอะไรขึ้น!” อิกนิสเดินออกมาดู

 

พรอมโต้กำลังถือหมอนอยู่…บนนั้นมีเส้นผมสีทองร่วงเต็มไปหมด  “ผ….ผม…ทำไมผมร่วงขนาดนี้ไม่รู้อ่ะ!”

 

น็อคทิสที่นั่งข้างๆ ก็มีผมกระจายอยู่บนหมอน เผลอๆ จะเยอะกว่าของพรอมโต้…เจ้าชายจึงดูช็อกเสียยิ่งกว่า

 

“เพราะซุปนั่นแน่ๆ…” น็อคทิสพึมพำ “เห็นว่าแทบไม่มีผักเลยกินไปเต็มที่…ลืมคิดไปว่าคงใส่โมโนโซเดียมกลูตาเมทไปเต็มที่ด้วยสินะ…คราวหลังฉันจะกินแต่ซุปของอิกนิสแล้ว”

 

อิกนิสขำพรืด…

 

“แต่ซุปของฉันใส่ผักเยอะนะ” ราชเลขาหยอก

 

“ฝีมือนายดีที่สุด” น็อคทิสสรุปให้ แล้วเดินหนีเข้าห้องน้ำไปอย่างเก้อเขิน

 

“ฉันก็ชอบซุปของอิกนิสที่สุดเลยนะ” พรอมโต้ยิ้มแป้น ก่อนจะเหลือบเห็นบางคนจนต้องรีบหลบตา “เอ่อ…ฉันออกไปซื้อแชมพูสูตรแก้ผมร่วงดีกว่า เดี๋ยวมา”

 

อิกนิสมองตามเจ้าหัวทองที่เผ่นออกนอกห้องไปอย่างไม่เข้าใจ

 

ก่อนจะได้คำเฉลย เมื่อหันกลับไปเห็นกลาดิโอ้ยินอิงประตูครัว กระดิกนิ้วเรียกให้เข้าไปหา

 

…อ๋อ…เขายังติดค้าง ต้องป้อนซุปอีกฝ่ายต่อสินะ

 

 

-Bon Appétit-