[Hiddlesworth] – 2nd Gear : Pits.
[Hiddlesworth] – 2nd Gear : Pits.
Pairing : Chris X Tom
Rate : NC
หมายเหตุ : เนื้อหาในเรื่อง เกิดจาก “มโน” เท่านั้น ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์จริงใดๆทั้งสิ้น
น้ำเย็นที่รินรดอยู่บนหัว ไม่ทำให้ความร้อนในร่างกายลดลงเท่าไหร่…คริส เฮมส์เวิร์ธ กำลังอาบน้ำสงบสติ
โอเค…มันไม่ง่ายเลยที่จะสงบ เพราะคำชวนทำเอาเตลิด แต่ว่า…พรุ่งนี้ไม่ใช่วันหยุดของทอม เขาไม่อยากเอาเปรียบ
เขาคิดดีแล้ว
โอเค…ยอมรับว่าเสียดาย แต่พูดไปแล้ว ต้องเป็นคำพูด!
ตอนออกจากห้องน้ำ เจ้าของห้องก็เปลี่ยนชุดนอนและอ่านหนังสืออยู่บนเตียงแล้ว ทอมไม่มีห้องนอนสำหรับแขก และพวกเขาก็ไม่เคยแยกเตียงกันนับตั้งแต่ ‘อะไรๆ’ มันเลยเถิด (ส่วน อะไรๆ ซักวันคงได้กล่าวถึง)
คริสทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงฝั่งซ้าย แรงสะเทือนเล่นเอาคนที่นอนอยู่ฝั่งขวาตัวเด้งขึ้นมา ทอมหัวเราะ ลุกขึ้นแล้วขยับมานั่งด้านหลัง ดึงผ้าขนหนูบนคอของคริสออกและเช็ดผมให้
“การถ่ายทำไปถึงไหนแล้ว” คนถามละเลงเส้นผมสีทองไปด้วย
“เรื่อยๆนะ ช่วงนี้พักซีนหนัก มาถ่ายซีนที่ไม่ต้องแอคชั่นอะไรมาก แต่ก็สำคัญเพราะเป็นซีนอารมณ์” คริสครางในคอกับการนวดคลึงศีรษะเป็นบริการแถม ความอบอุ่นจากปลายนิ้วทำให้รู้สึกดี…เขาชั่งใจซักพัก ก่อนจะถาม “…สมมติว่านายเป็นนักแข่งที่รถมีปัญหา และต้องกลับมาพร้อมความพ่ายแพ้ที่ไม่เต็มใจ”
“แล้ว?” คิ้วเลิกสูงขึ้นอย่างสนใจ
“ถ้าเป็นนาย จะทำหน้ายังไงเวลากลับเข้าพิทส์”
สถานการณ์จำลองเกิดขึ้นในหัวของคนฟัง…ทอมเงียบไปซักพัก ก่อนจะตอบ “ขอโทษเพื่อนร่วมงาน”
คริสยิ้มให้กับคำตอบแรก…แน่นอน ทอม ฮิดเดิลตัน ไม่ได้มีแค่ความสุภาพ
“แล้วก็ต้องหาสาเหตุให้เจอ ว่าทำไมรถถึงมีปัญหา ฉันอยากเห็นกับตา”
คริสยิ้มกว้างให้กับคำตอบอีกหนึ่ง ใช่แล้ว…คน ๆ นี้สุภาพ แต่เกลียดความพ่ายแพ้เอาเรื่องเลยล่ะ เขานึกถึงตอนที่ออดิชั่นธอร์ขึ้นมา สายตาค้นหาว่า ทำไมเขาจึงได้รับเลือก เขาลืมไม่ลง
แต่ที่น่าประทับใจคือ พลาด แต่ไม่อาฆาต ทอมใจกว้างพอจะยอมรับความพ่ายแพ้…และไปชนะใจคนดูในบทโลกิแทน…เขาอยากแสดงกับอีกฝ่ายไปทุกเรื่อง เสียดายที่ Rush ไม่มีบทเหมาะสม
คริสถามต่อ เขาอยากฟังทุกคำตอบของทอม…อยากรู้ทุกเรื่องในใจ “แล้วถ้านายเป็นคนที่รออยู่ในพิทส์ล่ะ”
คราวนี้คนถูกถามเงียบไปหลายอึดใจ
“กอดเอาไว้” คำตอบเอ่ยเบาๆ ตามด้วยคำอธิบาย “ไม่มีใครอยากแพ้…เขาคงไม่ต้องการรอยยิ้มปลอบใจ ไม่ต้องการสีหน้าโกรธเคือง…แต่ต้องการสัมผัสที่บอกว่า ‘ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่ข้างนาย’ ….ล่ะมั้ง”
คนถามหันมา สบตา “คนในจินตนาการของนายคือใคร?”
ทอมหัวเราะเบาๆ จริงใจ “ตอนแรกคิดถึง เจมส์ ฮันท์….แต่อยู่ดีๆก็กลายเป็น คริส เฮมส์เวิร์ธ”
คริสหน้าอุ่นวาบขึ้นมา…ให้ตายเถอะ ทำไมคนตรงหน้าถึงชอบทำให้เขารู้สึกดีได้ไม่หยุดหย่อน เขาแกล้งเอาหัวโขกหน้าผากอีกฝ่าย ทอมเอามือกันเอาไว้ บ่นอู้อี้ว่าเดี๋ยวเถิกกว่าเดิม เขาขำออกมาก่อนจะโถมกอดคนตรงหน้าเอาไว้จนหงายไปบนเตียง
ทอมคือที่พักของเขาจริงๆ เหมือนพิทส์ที่พร้อมจะรับนักแข่งกลับมาพักผ่อน ไม่ว่าชนะหรือแพ้พ่าย
แขนอุ่น ๆ กอดตอบ โอบรอบแผ่นหลังหนา มือใหญ่แต่เรียว สางเส้นผมยาวระคอของคนนอนทับ สูดกลิ่นแชมพู…กลิ่นเดียวกับที่เขาใช้ประจำ และตกใจเมื่อถูกชิงจูบไปอย่างไม่ตั้งตัว
เขาตกอยู่ใต้เงาร่างของคริส แขนลูบโลมและลิ้นพัวพันก่ออารมณ์หวาม ทอมหันหน้าไปกัดเม้มใบหูและซอกคอแทน ถอนใจยาวเมื่อรู้สึกถึงความแข็งที่ดุนดันอยู่ตรงง่ามขา…เจ้ากระปุกเกียร์อันใหญ่ที่ไม่ใช่ของ F1
“ไหนบอกคืนนี้จะไม่ต่อ…” กระซิบแหย่ มือหนึ่งล้วงลงไปจับของอีกฝ่ายเอาไว้ แกล้งโยกเบาๆ “เข้าเกียร์สอง กดหัวลงไปซะดีๆ”
คริสกัดกรามกรอด สะกดความพลุ่งพล่าน เข่นเสียงลอดไรฟัน “…ขอโทษนะ ที่นายจับอยู่มันเกียร์ออโต้ ตั้งขึ้นอย่างเดียว กดลงไม่ได้”
จบคำ มือใหญ่ก็ดึงกางเกงนอนของทอมลง จับพับขาขึ้นในท่าเตรียมพร้อม อารมณ์ที่ปะทุทำให้ปลายท่อนเปียกลื่น คริสโยกตัวถูเข้ากับช่องทางจนร้อนแดง
ขาคนโดนถูเกร็งจิกผ้าปูเตียงแน่น เขาครางชื่ออีกฝ่าย เรียกร้องจูบของคนที่ก้มลงมาหา เอื้อมคว้าไหล่หนาแล้วกอดแน่น…โคนขาแนบชิดกันพร้อมความใคร่ที่สอดใส่เข้ามา…ยอดอกของทอมแข็งไม่แพ้ส่วนที่ตื่นตัว บดเบียดกับแผงอกกว้าง คริสรู้สึกตัวเองเป็นเครื่องยนต์ที่ใกล้ระเบิด ควบขี่ อัดกระแทกความรู้สึกทั้งหมดออกมาอย่างรุนแรง
จนเมื่อทำร้ายร่างข้างใต้เสียชุ่มโชก ทุกอย่างจึงผ่อนคลาย…อ้อมกอดชื้นเหงื่อไม่น่าจะสบาย กลับให้สัมผัสหวานร้อนจนไม่อยากแยก…เหมือนรถแข่งหมดเชื้อเพลิง กลับเข้าอู่ ผ่อนแรง
เสียงหัวใจของทอมยังเต้นระรัว…ทั้งที่ควรอึดอัดเพราะถูกทับเอาไว้ แต่กลับรู้สึกแสนสบาย…อุ่นใจ นิ้วมือสางเส้นผมให้อย่างอ่อนโยน
คริสยิ้มออกมา…หลับตาลง พักผ่อนลงกับรังนอนของเขา…คนเดียว
-Fin-
จากเรื่องสั้น ก็เริ่มจะยาวขึ้นเรื่อยๆค่า…ถ้าเกิน 6 เกียร์รถปกติเมื่อไหร่ กลัวจะกลายเป็น 24 เกียร์ รถเกี่ยวข้าว orz
Recent Comments