[The Jungle Book Drabble : BalooXBagheera] Fine.

[The Jungle Book Drabble : BalooXBagheera] Fine.

by macho_luglio

เก็บรวบรวมจากทวิตเตอร์ของมาโชเองค่ะ พาย #เรือหมีเสือดำ วันละนิด  ,,- -,,

“บากีร่า..บากีร่าาา” หมีเฒ่าร้องเรียกเสือดำจากคบไม้ที่ต่ำกว่า ในขณะที่ฝ่ายถูกเรียกไม่ชายตาลงมามอง (1)

“ข้าจะพักเงียบๆ” บากีร่าหาวจนเห็นเขี้ยวขาวสะท้อนแดด แม้ไม่ก้มคางลงมา แต่หางตาแอบเหลือบมอง “สูงกว่านี้เจ้าก็ขึ้นมาแล้ว” (2)

บาลูส่งเสียงในลำคอ “นี่ข้าก็มองแต่เจ้าตลอดเวลาปีนขึ้นแล้ว แต่มัน—” ก่อนจะตาวาวเมื่อนึกได้ “เพราครั้งนี้เจ้าไม่มองข้า” (3)

หูสีดำกำมะหยี่กระดิกเล็กน้อย… “ตาเฒ่าเอ๋ย…ข้าไม่มองแล้วเกี่ยวกับแรงเจ้าตรงไหนกัน” (4)

“แรงใจ” บาลูว่าแล้วยิ้มร่วนจนตาหยีปิด (5)

บากีร่านิ่งไป…ถอนหายใจเบาๆก่อนจะบอก “ก้มหลัง” ก่อนจะสั่งย้ำเมื่อหมีตัวใหญ่ทำหน้างง “ข้าจะลงไปหา” (6)

“ระวังเล็บเจ้าด้วยล่ะ! เก็บเล็บ” หมีตัวใหญ่ว่าก่อนจะค้อมหลังลง บากีร่าหย่อนตัวลงมาจากที่สูง อุ้งเท้าสัมผัสขนสีน้ำตาลหยาบ (7)

เสือดำคิดในใจว่าคงได้พักเสียที แต่เจ้าหมีเฒ่าพลิกตัวขึ้นมา อุ้งเท้าหน้าโอบร่างดำสนิทเอาไว้แนบอกพลางบอก “แบบนี้สิดี” (8)

บากีร่าเงื้อกรงเล็บขึ้น…………….แต่ก็ทำไม่ลง..ทำไมนักล่าต้องยอมลงให้ตาเฒ่าอุ้ยอ้ายนี้ทุกครั้งกัน (9)

เหตุผลในหัวจางหายไป เมื่อลิ้นสากแลบเลียไปตามใบหน้าเสือดำอย่างรักใคร่…ร่างใหญ่อุ่นๆก็แสนสบายกว่าคบไม้นัก (10)

บากีร่าถอนหายใจ…ครั้งนี้ไม่ใช่หน่าย…เสือดำหรี่ตา เอนซบลงนอน ปล่อยให้อุ้งเท้าหมีลูบขนนุ่มกำมะหยี่ไปเรื่อยๆ (11)

“ก็ดี…” บากีร่ากระซิบก่อนจะเข้าสู่นิทรา (12 จบ)

เย้ /เก็บไม้พาย/

ยังไม่ว่างแต่งยาวๆเพราะค้างบรูซอัลเฟรดอยู่ ขอพาย #เรือหมีเสือดำ นิดๆหน่อยๆ แบบว่าคิดตึ๋ง (- -,,

[The Jungle book Fanfiction : BalooXBagheera] Wild Honey.

[The Jungle book Fanfiction : BalooXBagheera] Wild Honey.

by macho_luglio

 

ลมเหมันต์พัดกรายมาชายป่า ผืนดินใต้อุ้งเท้าของเสือดำแห้งและเย็น…บากีร่ามองยอดไม้ ใบสีน้ำตาลกรอบบ่งบอกว่าไม่สามารถผลิผลได้อีก…ฤดูหนาวกล่อมป่าเข้าสู่นิทรา และสัตว์น้อยใหญ่หลายชนิดเข้าจำศีล

 

ใบไม้แห้งสุมเป็นกองอยู่หน้าปากถ้ำของบาลู เกะกะจนแม้แต่ฝีเท้าเบาแค่ไหนยังทำให้เกิดเสียง หูของร่างที่นอนขดอยู่ใกล้ผนังถ้ำกระดิกรับ

 

“ยังไม่หลับหรือตาเฒ่า” บากีร่าถาม

 

เสียงที่ตอบกลับนั้นงัวเงียปนดีใจ “ได้ผลเสียด้วย…”

 

“ได้ผล?”

 

“เมาคลีสุมใบไม้เอาไว้ปากถ้ำ ใครย่างเข้ามาข้าจะรู้” บาลูขยับขึ้นนั่ง เข้าหน้าหนาวแล้วยิ่งเชื่องช้า

 

“ไม่มีตัวอะไรเข้าถ้ำมาจับหมีกินหรอก” บากีร่าพ่นลมหายใจ

 

“มีเจ้าเข้ามาก็พอ”

 

รอยยิ้มโค้งขึ้นกับดวงตาปรือของหมีชราทำให้แววตาของเสือดำอ่อนแสงลง…มันเดินเข้าไปนั่งใกล้เจ้าของถ้ำ มองเสบียงที่พร่องไปเกินครึ่งแล้วแม้เพิ่งเข้าฤดูหนาว

 

“ผลาญไปเสียเยอะ จะพอไหม” เสือดำบ่นด้วยความห่วงใย “โดยเฉพาะน้ำผึ้ง เจ้าฟาดไปหมดแล้ว”

 

“ใครบอกว่าข้าฟาดเรียบ มดต่างหาก มด” บาลูย้ำตัวการ แววตาหงุดหงิดอย่างหาดูได้ยาก “ลมหนาวมาวันแรก ข้ายังเพลินอยู่กับลูกไม้ที่ร่วงลงพื้น กลับมา…พวกมันก็ชักแถวขนไปหมดแล้ว ข้า—”

 

บากีร่าแทรกขึ้นมากลางคัน “เจ้าเลยกินมดแทนสินะ”

 

“แสนรู้จริงเจ้า”

 

เขี้ยวขาวแสยะพ้นมุมปากดำสนิท บอกว่าไม่ค่อยชอบใจคำว่าแสนรู้นัก บาลูหัวเราะร่วน เอนหัวมาหา…อิงหน้าผากเข้ากับเสือดำอย่างไม่กลัวถูกขย้ำคอหอย

 

“บากีร่าเอ๋ย…ข้าไม่มีน้ำผึ้งก็อยู่ได้…เพราะอะไร ตอบข้าที”

 

“เล่นเล่ห์อะไรอีกตาเฒ่า” เสือดำหรี่ตา…หากไม่ขยับหนี

 

“เพราะเจ้ามาหา…” หมีตัวใหญ่เกลือกขนสีน้ำตาลหยาบเข้ากับขนดำราวกำมะหยี่ “ดวงตาของเจ้า…สีต่างกับน้ำผึ้งตรงไหนกัน…เจ้าเป็นน้ำผึ้งป่าของข้าอย่างไรล่ะ”

 

บากีร่านิ่งไป…ก่อนจะเอียงหัวหนีหน้าผากบาลู…ไปซบกับอกหนาแทน

 

“ซ้ำเจ้ายังอบอุ่นขนาดนี้…จะให้ข้าอยู่ในฤดูหนาวทั้งปีก็ยอม” บาลูกอดเสือดำไว้พลางคาดเดา  “เมาคลีไปหมู่บ้านแล้วสินะ เจ้าถึงได้ดูเงียบเหงาขนาดนี้”

 

“อืม…” บากีร่ารับคำ…แม้จะห่วงและเหงาเพียงใด การให้เมาคลีได้ไปอยู่กับแม่แท้ๆ บ้าง ก็เป็นเรื่องถูกต้อง ซ้ำยังมีดอกไม้แดงไว้ผิงคลายหนาว เป็นกฎที่บากีร่าตั้งเอง แต่กลับทำใจยากเสียเหลือเกิน

 

“ข้าก็เหงาเช่นกัน” บาลูยอมรับเสียงหม่น “เวลาที่ลูกโตและออกจากอกไป…พ่อแม่คงรู้สึกเช่นนี้สินะ”

 

“อืม…” บากีร่ายอมรับความจริงนั้นด้วยเสียงแผ่วจาง

“แต่…” หมีตัวใหญ่ยิ้ม “พ่อ ก็ยังมี แม่ นี่นา…ข้า ก็ยังมี เจ้า”

 

ครั้งนี้บากีร่าไม่ตอบ…มันขบเขี้ยวลงไปยังแผ่นอกเจ้าหมีเบาๆ ในขณะหมีเฒ่าลูบไล้ผิวเปลือยใต้ลำคอที่มันซ่อนเอาไว้อย่างรักใคร่

 

ฤดูหนาวที่มีน้ำผึ้งป่าอยู่ใกล้มือ คงจะไม่ทารุณเกินไปแน่นอน

 

-end-

 

 

#เรือหมีเสือดำ แฮ่ก ๆ สั้นไปหน่อย เป็นซีนสั้นๆ ที่ปิ๊งและอยากเขียนค่ะ โฮวววว แต่ถ้าเป็นเรื่องยาว คงต้อง AU แบบมีร่างคนเสียแล้ว เราไม่สามารถ…ด้วยสัตว์จริงๆ #ตบะซูไม่พอ

 

ว่าแต่ ขอไปอ่านเวอร์ชันคลาสสิคให้ครบก่อน รู้สึกก๊าวใจ อันที่จริงถ้ามีเชียร์คานมาเอี่ยวคงแซ่บเนอะ—-